رفتنیم رفتنیم باید برم باید برم

باید که تنها بمونم آواز غم رو بخونم

شاید که رفتنم منو از یاد شما ببره

ولی شما تو قلبمی نهایت شکستنه

حالا که من دارم میرم بزار یه چیزی رو بگم

بعدش آروم و بی خیال تو غربت آروم بگیرم

من میرم و مونده برام یک سوال بی جواب

چرا باید خسته بشم یا که دلم باشه کباب

این زمونه تو غربتش برای من جایی نداره

دارم میرم که اینطوری قلبتون آروم بمونه

خوب میدونم که اینجوری صدای شعرم میپیچه

خوب آخر قصه است و باید تمومش کنم

خدانگهدار شما اینجا تمومش میکنم

گفتی میخوام بهت بگم همین روزا مسافرم

                باید برم

ولی برای تو فقط یک صرف ساده بود

کاشکی میدیدی قلب منو که زیر پلت اقتاده بود

شاید گناه تو نبود شایدکه تقصیر منه

شاید این عاقبت اینجوری عاشق شدنه

سفر همیشه قصه ی رفتن و دلتنگیه

به من نگو جدایی هم قسمتی از زندگیمه

همیشه یک نفر میره آدم رو تنها میزاره

میره یه دنیا خاطره پشت سرش جا میذاره

همیشه دل غریب یه گوشه تنها میمونه

دلم نمیاد که به خاطره دلم بمون

اما بدون با رفتنت ار تن میره جون

بمون برای کوچه ای که بی تو لبریزه غمه

ابری تر از آسمونش ابرای چشمای منه

بمون باسه خونه ای که محتاج عطر توست

بمون واسه پنجره ای که عاشق دیدن توست

دیگه هر روز و هر شب لب پیمونه بر لب

مثل دیوونه ها صد بار میام تا پشت شیشه

دیگه تنهاترین تنهاترینم تا همیشه

دل یک عاشق و روز های آبی

همه رفتن همه مردن تو خوابی

می موندم پا به پات هر جور میخواستی

برو که بی وفایی راستی راستی

میاد اون روزی که دلتنگ بهاری

ولی بی عشق من تو عاقبت تنها میمونی

می مونه یاد من تو قلب سنگت یادگاری

حس خوبی دارم به تو که نزدیکی

میشه دستاتو گرفت تو این تاریکی

میشی تا آخر عمر با خیالت سر کرد

میشه عاشق ماند و عشق را باور کرد

تا تو هستی همه چیز ممنوع است

عشق دل کنده از این کوچه باغ بن بست

من توی آغوشت گرم بودم یا سرد

کاش شب می فهمید روز باور میکرد

بغض یک دنیا را از دلم کم کردی

من فقط من بودم منو آدم کردی

عشق بی حادثه نیست من خیانت کردم

اگه یادم باشی زود برمیگردم

ای خدایی که برام تو شبا فانوسی

نرو نذار بمونم تو ماتم بی ناموسی